STRONA GŁÓWNA

  Motto: RODZINA ŻYJE W SPOŁECZNOŚCI NIE W PRÓŻNI         

Powyższe, proste stwierdzenie niesie dalekosiężne skutki. Jednym z głównych jest zależność jej poprawnego funkcjonowania od praw funkcjonowania tej społeczności. Jest im bowiem poddana. Zajmowanie się małżeństwem i rodziną bez uwzględnienia tej zależności jest jednym z fundamentalnych błędów, który prowadzi do braku skuteczności tego działania. Dlatego na następnych stronach zajmiemy się niektórymi z tych uwarunkowań, takich jak wybór przedstawicieli kierujących tą społecznością, rolą Kościoła katolickiego (znaczna część Polaków to ludzie zrzeszeni w tym Kościele) oraz ewidentnymi znakami czasu w tej materii.

Krystian Wojaczek                          

PROF. DR HAB. KS. ADAM LUDWIK SZAFRAŃSKI – PREKURSOR NOWEGO PODEJŚCIA      (19 lipca 1911 – 16 marca 2004)

Człowiek głębokiej wiary, powiązanej z krytycznym podejściem do instytucji i intensywnym, codziennym wysiłkiem budowania relacji poznania i miłości Boga oraz drugiego człowieka.

Myśliciel, filozof i teolog,  klasyk teologii pastoralnej. Jeden z twórców polskiej teologii pastoralnej. Znawca nauki Soboru Watykańskiego II i gorliwy zwolennik jej wdrażania w życie Kościoła w Polsce.

Wymagający wykładowca i pedagog, zawsze otwarty na pomoc drugiemu. Zdecydowany zwolennik kształcenia samodzielnego myślenia i kreatywności u współpracowników i studentów.

Entuzjasta podmiotowości ludzi świeckich w Kościele i ich działania w świecie: w rodzinie, w życiu społecznym, zawodowym, politycznym i kulturalnym. Jeden z nielicznych, który pomagał ludziom świeckim w kształtowaniu ich duchowości bez klerykalizacji.

Oczytany erudyta, prekursor synergicznego podejścia w teologii pastoralnej a szczególnie w pracy z rodzinami. Często nie rozumiany przez współczesnych, sprowadzających teologię pastoralną do manipulacji  „owieczkami”.

Znany z szerokiego ujmowania przesłanki mniejszej sylogizmu pastoralnego. Zdecydowanie wykraczał  poza socjologię, psychologię, pedagogikę, czy medycynę. Sięgał do biologii, fizyki i astronomii. Tak szerokie ujmowanie przesłanki mniejszej sylogizmu pastoralnego osadzał w nauce Soboru Watykańskiego II.

Swoją filozofią podejścia niewątpliwie położył podwaliny pod skuteczną pracę z rodzinami i szeroko rozumianą profilaktykę kryzysu małżeństwa. Jego synergiczne podejście jest jak nigdy aktualne w sytuacji gdy w gruzy sypią się ujęcia cząstkowe, spojrzenia redukcjonistyczne i chciwością napędzane różnorakie psychoterapie.   (K.W.)

(Zdjęcia z archiwum senatora Cz. Ryszki)

 

MAŁŻEŃSTWO  SKAZANE  NA  KRYZYS?

Przekonanie jakoby kryzys był wpisany w naturę małżeństwa i rodziny nie wytrzymuje krytyki, ponieważ  istnieje wiele małżeństw i rodzin, które nie doświadczają kryzysu, mimo nie sprzyjających tym instytucjom życia społecznego, warunków zewnętrznych. Większość tych z kolei, które doświadczyły, lub doświadczają kryzysu mogłaby go uniknąć, gdyby małżonkowie wiedzieli jak to zrobić. W nurt uświadamiająco – edukacyjnej pracy z rodzinami wpisuje się FAMILIAE  CIVITAS.  Zmierza ono w swoich inicjatywach do pogłębienia relacji małżeńskiej i rodzinnych przez:

    • Pogłębienie  tożsamości: kobiety i mężczyzny w małżeństwie;
    • Pomoc w określeniu bliskości małżonków ze sobą;
    •  Zrozumienie podstawowych mechanizmów funkcjonowania małżeństwa i rodziny;
    • Pomoc w radzeniu sobie z uczuciami w małżeństwie;
    • Naukę komunikacji interpersonalnej;

EDUKACJA ZAMIAST TERAPII

Tak jak przedstawiciele każdego zawodu muszą się stale dokształcać, żeby móc dobrze go wykonywać  i utrzymać się przy życiu, tak małżonkowie i rodzice muszą stale pracować nad swoim związkiem, żeby był

Koszarawa Bystra

on dla nich satysfakcjonujący i szczęśliwy a dla dzieci stał się normalnym środowiskiem rozwoju i wychowania. Taki jest nowoczesny sposób podejścia do małżeństwa, inaczej niż pozostawianie go samemu sobie i liczenie na mało skuteczną terapię, gdy jest już późno.

FAMILIAE CIVITAS dąży do upowszechnienia nowego podejścia, by tą drogą

Warsztaty-Trenton USA

ograniczyć skalę kryzysu małżeństwa, rozbitych rodzin i pozbawionych normalnego środowiska wychowania dzieci. Najczęściej wykorzystywaną metodą pracy jest metoda pracy warsztatowej umożliwiająca poznanie właściwego modelu małżeństwa i mechanizmów jego funkcjonowania oraz własne zaangażowanie w doświadczenie ich  w grupie pracy. (K.W.)

                                                             

      NIECO O TYM KIM JESTEŚMY

FAMILIAE CIVITAS powstała z inicjatywy prof. dra hab. Krystiana Wojaczka, jako wynik wieloletnich badań naukowych nad rodziną, weryfikowanych w bezpośrednim kontakcie z małżeństwami i rodzinami, szczególnie pracą warsztatową i poradnianą, przede wszystkim w kraju, ale też za granicą.

FAMILIAE CIVITAS to przede wszystkim zespół ludzi zainteresowanych prawidłowym rozwojem małżeństwa i rodziny. Ludzi świadomych tego, że na ten rozwój składa się rozwój podmiotów tworzących małżeństwo i rodzinę, rozwój więzi  małżeńskiej, która  staje się fundamentem budowy rodziny i środowiskiem wychowania dzieci.

FAMILIAE CIVITAS to zespół ludzi świadomych tego, że powyższy cel można osiągnąć przez uświadomienie małżonkom lub osobom zamierzającym zawrzeć małżeństwo,  konieczności permanentnego zaangażowania w zdobywanie wiedzy i sprawności umożliwiających funkcjonowanie ich małżeństwa i rodziny, czyli uruchomienia tzw. aktywności własnej małżonków.

FAMILIAE CIVITAS to zespół ludzi preferujących w swojej pracy metodę synergii, czyli wzajemnego odnoszenia wiedzy z zakresu antropologii teologicznej i opisu mechanizmów funkcjonowania małżeństwa, i rodziny, czerpanych z  nauk szczegółowych oraz nauk przyrodniczych. Wiedza z zakresu antropologii teologicznej pozwala nakreślić model, czyli ideał małżeństwa, jasno wytyczający strategiczny kierunek działań małżonków. Wiedza z zakresu nauk szczegółowych ukazuje jak to zrobić w konkretnej sytuacji życia małżonków. Synergia ta jest istotna, ponieważ warunkuje uruchomienie aktywności własnej małżonków.

FAMILIAE CIVITAS to zespół ludzi kompetentnych, dobrze przygotowanych merytorycznie i metodycznie do prowadzenia  pracy warsztatowej z małżeństwami i równolegle z ich dziećmi, jednej z najbardziej skutecznych metod prowadzenia, przedstawionej wyżej synergii edukacyjnej.

Foto-Sabina

FAMILIAE CIVITAS to zespół ludzi prowadzących badania nad modelem osobowego obdarowania sobą małżonków i jego wpływem na rozwój tożsamości i oryginalności każdego z małżonków. Konsekwencją tego jest  wzmocnienie  wzajemnej atrakcyjności małżonków,  konkurencyjności wobec więzi z osobami trzecimi i pogłębienie trwałości małżeństwa.

FAMILIAE CIVITAS to zespół ludzi prowadzących badania nad oscylatorem bliskości małżeńskiej. Mechanizm ten daje małżonkom możliwość oddziaływania na sektor najtrudniejszy do kierowania w życiu małżeńskim. Sektorem tym jest więź emocjonalna małżonków, ze względu na autonomię uczuć człowieka. (K.W.)