Blog

        Wygrane przez Zjednoczoną Prawicę wybory stworzyły przestrzeń do odsłonięcia przyłbicy. Powstała sytuacja pozwala zobaczyć rządzących takimi jakimi w rzeczywistości są. Symptomy pewnych negatywnych cech ugrupowania były widoczne wcześniej. Były jednak przykrywane deklaracjami, które mogły być traktowane jako dementi. W obecnej sytuacji, pozbycia się strachu przed utratą władzy są po prostu sobą. Warto więc przyjrzeć się im.

Poprzednią kadencję prezentowali się jako ugrupowanie dbające o rodzinę. Tymczasem świadomie utrzymują prawo do aborcji eugenicznej. Co więcej blokują w Trybunale Konstytucyjnym pytanie o konstytucyjność tego prawa. W obecnej kadencji sejmu komisja rodziny została oddana przedstawicielce SLD (wiadomo jakie są plany SLD i Wiosny w kwestiach rodziny). J. Gowin, którego ponownie uczyniono wicepremierem wyraźnie broni funkcjonowania ideologii (nie teorii) genderyzmu. Na rozwijanie tej ideologii, radykalnie szkodliwej dla rodziny idą nasze pieniądze z podatków. Biorąc pod uwagę nie tylko szkodliwość tej ideologii, ale przede wszystkim jej nonsensowność Gowin powinien być ścigany z równą determinacją jak ci, którzy wyprowadzają podatek VAT. Tymczasem jest wicepremierem.

Najgorsze w tym  wszystkim jest to, że topowi przedstawiciele ugrupowania deklarują się jako działający na rzecz Kościoła i rodziny. Uczestniczą w Eucharystii, pozostając w radykalnej sprzeczności z nauką Kościoła. Nie jest wykluczone, że płynąca stąd dezinformacja dla wierzących w Polsce jest groźniejsza aniżeli ataki wprost liberałów, czy lewaków. Wygląda na to, że ugruntowana już w Polsce ubecka metoda podszywania się pod tych, których się niszczy ma swoją kontynuację. Niejaki Otua-Bolek, z obrazem Matki Bożej w klapie marynarki jest tu klasycznym przykładem.

Krystian Wojaczek

                                        Ataki totalnej opozycji na wojska obrony terytorialnej są wyjątkowo niebezpieczne. Przywołam w tym  wypadku rozmowy jakie niejednokrotnie prowadziłem ze zmarłym już profesorem KUL, ks. Mieczysławem Brzozowskim. Był Lwowiakiem i bardzo o swoim ukochanym Lwowie lubił opowiadać. Niejednokrotnie rozmawialiśmy o inwazji sowietów na Polskę 17 września 1939 r. Obraz tej inwazji, wyłaniający się z tych opowiadań utrwalił się bardzo w mojej pamięci. Przytoczę dwa znamienne jego elementy. Pierwszy to obraz frontowych szeregów wojsk sowieckich, niekoniecznie kompletnie  umundurowanych, z bronią maszynową, często na sznurkach…. Znamienne były słowa profesora, który twierdził, że „nie oni byli najgorsi”. Drugi element, który pragnę przytoczyć to obraz tego co działo się potem. „Najgorsze było to co szło za nimi, czyli szeregi „żołnierzy” NKWD. Zniszczenie, terror i wywózki to ich specjalność”.

Twórcy wojsk obrony terytorialnej w Polsce, zdają się doskonale rozumieć ów mechanizm działania wroga. To one mają stanowić zalążek skutecznej obrony i oporu społeczeństwa polskiego w sytuacji ewentualnej porażki wojsk operacyjnych. Takie są nasze historyczne doświadczenia. Uderzanie w tą formację jest niczym innym jak próbą uczynienia zupełnie bezbronnym społeczeństwa w sytuacji ewentualnych niepowodzeń wojsk operacyjnych. O tym Polacy powinni pamiętać nie tylko w rocznicę napadu sowietów na Polskę, ale stale. Ataki na wojska obrony terytorialnej są perfidnym aktem zdrady wszystkich tych, którzy się ich dopuszczają a ich autorzy powinni być traktowani dosłownie jako zdrajcy ze wszystkimi tego konsekwencjami dla ich obecności w polskim społeczeństwie.

Krystian Wojaczek

                                             Ostatnie wydarzenia w Poznaniu dowodzą jednoznacznie, że najbardziej odrażające wyczyny zbrodniarzy państwa islamskiego, podrzynających gardła swoim ofiarom, są propagowane w Polsce pod tęczową flagą. Jak widać zapobiegliwość rządzących w nie przyjmowaniu terrorystów z Bliskiego Wschodu i Afryki na nic się zdała. Przyszli jako tęczowi i co najgorsze są akceptowani przez instytucje odpowiedzialne za bezpieczeństwo obywateli. To się nazywa współudział  w zbrodni! Co więcej te pseudo-instytucje bezpieczeństwa grożą przede wszystkim tym, którzy chcieliby się bronić, bo jak twierdzą mówić można wszystko tylko robić nie można. Mamy więc sytuację podobną do tej na Bałkanach, gdzie na oczach sił rozjemczych (holenderskich) wyrżnięto całkiem pokaźną liczbę miejscowych i nic tym holenderskim bandytom się nie dzieje (za bezczynność), podczas gdy tamci już dawno zgnili w ziemi. Podrzynanie gardła czemuś co  ewidentnie obrazuje konkretną osobę jest niczym innym jak namawianiem do takiej zbrodni. Durnie rządzącej prawicy udają, że tego nie widzą a terrorystyczna zaraza spod tęczowej flagi się szerzy.

I oni chcą by na nich głosować! Problem w tym, że reszta jest jeszcze gorsza!

Krystian Wojaczek  

        Metoda synergii jest metodologicznie poprawnym zestawieniem, w poszczególnych kwestiach, nauczania Kościoła (jako modelu) i czerpanych z  nauk szczegółowych rozwiązań know how. Jako taka jest wręcz konieczna we współczesnych zmaganiach, nie tylko duszpasterstwa, ale społeczności Kościoła z zagrożeniami ideologii spod tęczowej flagi. Nic dziwnego, że grunt pod to rozwiązanie przygotował, w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku Sobór Watykański II, głównie w konstytucji Gaudium et spes.

Siła perswazyjna metody synergii polega na ukazywaniu zgodności rozwiązania modelowego, czerpanego z nauki Kościoła z badaniami naukowymi. W ten sposób wytrąca, promowanej przez różne instytucje, ideologii LGBT główny argument „naukowości”. Przypomnijmy, że „jedynie słuszna” ideologia spod znaku czerwonego sztandaru przez dziesiątki lat była określana „światopoglądem naukowym”. Nadal, wyniesiona do roli bóstwa „naukowość” jest podpórką neomarksistowskiej rewolucji. Tu się nic nie zmieniło, poza zastąpieniem czerwonego sztandaru tęczową flagą a dyktatury proletariatu dyktaturą mniejszości seksualnych.

Niemrawa reakcja instytucji Kościoła w Polsce (poza wyjątkami jak abp. Jędraszewski) wynika ze słabego przygotowania duchowieństwa a w konsekwencji i wierzących świeckich. Dodatkowo okres poprzedzający ideologiczne uderzenie w Polsce poprzedziło, teraz widać to wyraźnie, uderzenie wewnątrz szeregów duchowieństwa, podważające zaufanie do nauki Soboru Watykańskiego II. Właściwe środowiska duchownych dobrze wiedzą o czym piszę i powinny zrobić solidny rachunek sumienia, sobie, nie innym!

Krystian Wojaczek

Wrzawa, podniesiona po homilii abpa Marka Jędraszewskiego w 75 rocznicę Powstania Warszawskiego dowodzi trafności diagnozy postawionej przez arcybiskupa. Odrastanie i rozrastanie się neomarksistowskiej hydry pod tęczową flagą wymaga reakcji ze względu na charakterystyczną dla tej ideologii nowomowę, agresję i zapędy totalitarne (dokładnie to samo co niosła jedynie słuszna ideologia poprzednich lat). Zakaz propagowania ideologii komunistycznej jest omijany w ten sposób. Reakcja na homilię abpa Jędraszewskiego, który nazwał towarzyszące nam zjawiska po imieniu znaczy tylko jedno: arcybiskup trafił w sedno sprawy.  

Wypowiedź arcybiskupa jest ważna z jeszcze jednego powodu, praktycznego milczenia episkopatu, poza niemrawymi pomrukami, na bluźniercze występki przedstawicieli neomarksistowskiej forpoczty wyśmiewających najświętsze dla katolika  wartości takich jak Eucharystia, czy kult maryjny. Zdecydowanie protestuję przeciw tolerowaniu tego typu zachowań.

Wszystkim tym, którzy pienią się z powodu kulturalnej i spokojnej wypowiedzi abpa Marka Jędraszewskiego pragnę uświadomić, że nie pieniliby się, gdyby postępowanie ich i tych, których bronią, dotyczyło islamu. Po prostu gryźliby dawno ziemię! Wydarzenia z niedawnej przeszłości są jednoznaczne w swej wymowie.

Krystian Wojaczek

Agresywne działania bojówek LGBT, mające na celu narzucenie swojej ideologii większości, wymagają reakcji społeczeństwa wobec ewidentnie błędnych w tej materii działań władz publicznych i episkopatu Polski. W toczącej się już dyskusji na ten temat należy przede wszystkim zwrócić uwagę na istotny, choć nie jedyny element manipulacyjny. Polega on na tym, że udało się wmówić większości społeczeństwa, iż zachowania LGBT są identyczną normą jak zachowania heteroseksualne, co jest ewidentną nieprawdą. Fakt, że nie w każdym przypadku jesteśmy w stanie określić źródeł takich zachowań nie świadczy w najmniejszym stopniu o możliwości uznania ich za normę. Dlaczego nowotworowych zachowań organizmu człowieka nie uznaje się za normę tylko w każdym przypadku za patologię, którą usiłuje się leczyć z różnym zresztą skutkiem. Wyobraźmy sobie sytuację, w której nowotwory traktujemy za normę i celowo rozwijamy warunki ich powstawania. Nikt przy zdrowych zmysłach nie oceni pozytywnie takiego postępowania. Niestety tak się dzieje w przypadku propagowania zachowań LGBT. Nie ulega bowiem wątpliwości, że jednym z istotnych czynników ich powstawania jest wychowanie. Takim elementem są niestety tzw. marsze równości, które z równością nie mają nic wspólnego. Są natomiast promocją patologicznych zachowań i wyrabianiem poglądu o ich normie.

Z tej perspektywy patrząc, zarówno postępowanie obecnego rządu, z wyjątkiem ministra Piontkowskiego, jak episkopatu Polski, z bpem Gądeckim na czele są błędne. Można próbować zrozumieć strach obecnych władz przed posądzeniem o dyskryminację, dlatego w dyskusji należy się skupić wyraźnie na demaskowaniu manipulacji, które środowiska lewicowo – liberalne kryją za tymi, społecznymi zadymami. Na uwagę, w tej materii zasługują trafne wypowiedzi ks. Prof. Dariusza Oko z Uniwersytetu Papieskiego w Krakowie. Należy wyraźnie nagłaśniać, dostępne wyniki badań wspomnianych patologicznych zachowań. Wtedy społeczeństwo a przynajmniej ta jego część, która myśli szybko zrozumie, że zachowania LGBT to żadna norma!

Krystian Wojaczek

          Medialny show wokół rodziny trwa w najlepsze i co istotne jest eskalowany. Zadziwiającym wyrazem tej eskalacji jest stwierdzenie premiera Morawieckiego o tym, że to „rodziny powinny rządzić”. Nie ukrywam, że wypowiedź ta solidnie zazgrzytała w moich uszach. Stało się tak nie tylko dlatego, że dziesiątki lat spędziłem ucząc się i pracując w kraju, w którym czerwone kacyki, których resztki Schetyna desygnował do europarlamentu, rano, wieczór, we dnie i w nocy trąbiły o rządach jedynej słusznej siły narodu – klasy robotniczej. Inaczej mówiąc żyłem w czasach dyktatury proletariatu.

Stało się tak dlatego również bo nie rozumiem dlaczego premier pozwala sobie publicznie wykluczyć z owego rządzenia, niezależnie od tego jak go pojmuje, ludzi samotnych i małżeństwa. Zakładam wszak, że jako premier potrafi rozróżnić małżeństwo od rodziny, choć mam do tego coraz więcej wątpliwości. Wygląda na to, że źle głosowałem skoro na głównym stanowisku wykonawczym kraju znalazł się bankier wprowadzający dyktaturę rodzin tym razem. Dla osób samotnych i tych co żyją w małżeństwach a nie w rodzinach, efekt będzie podobny do życia w kraju dyktatury proletariatu, jeśli nie byli wówczas proletariuszami.

Mogę sobie wyobrazić jak podnosi się ujadanie obronnych piesków jedynie słusznej dyktatury rodzin. Mnie jednak martwi nie to szczekanie a bełkot najważniejszych osób w państwie, który zdradza potężną ignorancję w omawianej kwestii, ponieważ stać się może kamieniem upadku tego o czym myśleliśmy, że jest odbudową cywilizacyjną Polski, po dziesiątkach lat czerwonego zniewolenia.

Krystian Wojaczek

Przyszedł facet z nożem komandosa i zrobił to co chciał, to co Owsiak, ale też Adamowicz mu podpowiadali. Nie ulega wątpliwości, że Adamowicza dosięgło zło, które sam publicznie inspirował i promował. Wystarczy wskazać już samo promowanie orkiestry, której naczelnym hasłem jest tytułowe „róbta co chceta”. Jest to radykalnie demoralizujące i antyspołeczne hasło a to co dotknęło Adamowicza jest realistycznym zobrazowaniem tego do czego ono prowadzi. I proszę nie przywoływać tzw. pomocowych działań wspomnianej orkiestry. Nie znam żadnej z podobnych organizacji, z ewidentnie satanistycznymi włącznie, które eksponowałyby swoje destrukcyjne działania. Odwrotnie takie działania są tuszowane działaniami pomocowymi, charytatywnymi czy humanitarnymi. Problem jest w tym między innymi, że owe działania pomocowe są policzalne. Owsiak bardzo dba o to, żeby liczba owych instrumentów zakupionych ze środków orkiestry była wyraźnie podawana do publicznej wiadomości i nagłaśniana. Tymczasem działania demoralizacyjne, wyraźnie promowane przez instytucję Owsiaka, nagłaśniane praktycznie przez wszystkie media, również tzw. niezależne, posiadają nieporównanie większy zakres i skalę zniszczenia, aniżeli dobro owych inkubatorów i innych kamuflujących ową demoralizację gadżetów.

Inspiracja działań destrukcyjnych P. Adamowicza wykracza daleko poza uczestnictwo w orkiestrze i jej promowanie. Wystarczy przywołać jego udział w działaniach około afery Amber Gold, np. promowanie OLT Ekspres, mające na celu zniszczenie LOT-u, do dzisiaj niewyjaśnione sprawy korupcyjne z gdańskimi deweloperami, ewidentne oszustwa w zeznaniach majątkowych, niekorzystne dla Gdańska umowy z zagranicznymi firmami np. oczyszczającą ścieki, co ewidentnie skutkowało degradacją środowiska życia mieszkańców i wiele innych.  Sprytny kamuflaż, tupet i bezwzględność oto sposób na życie człowieka, dla którego ci słabsi nie mają znaczenia. Tym razem tym słabszym okazał się Adamowicz, mimo dziesiątków policjantów i członków służb ochrony.

Interesujący jest też moment zamachu: tzw „światełko do nieba”. Pojęcia ewidentnie zaczerpnięte z chrześcijaństwa, którego główna idea orkiestry jest zaprzeczeniem. Znaczy to i z tego należy zdać sobie sprawę, że mamy do czynienia z przemyślanym, perfidnym i wyrachowanym wprowadzaniem w błąd wielu osób, wychowanych w kręgu kultury chrześcijańskiej i związanych z nią pojęć, co do ostatecznego celu orkiestry. Trochę podobne do plakietki Matki Bożej w klapie marynarki Lecha Wałęsy. O tym powinni dzisiaj krzyczeć biskupi, bo to ich zadanie i obowiązek. Kłania się II przykazanie Dekalogu. Oni jednak milczą.

Krystian Wojaczek

Dodaj nowe