Motto: SPOŁECZEŃSTWO RODZINY TO OBIEKTYWNE ZALEŻNOŚCI A NIE OKAZJA DO PODBIJANIA JEJ DZIETNOŚCI, CZY POZYSKIWANIA WYBORCÓW
Familiae civitas oznacza, że każda społeczność a w konsekwencji społeczeństwa zależą w swoim istnieniu i funkcjonowaniu od rodzin, które są ich podstawowymi komórkami. Ta podstawowa i prosta wiedza socjologiczna została zapomniana we współczesnym świecie. Rządzący państwami zdają się tej wiedzy nie posiadać, bądź jeśli ją mają, to ją ignorują. Wystarczy wskazać rządy Prawa i Sprawiedliwości w Polsce, w czasie których termin „rodzina” nie schodził z ust rządzących. W gruncie rzeczy nie chodziło wcale o rodzinę a o parametr dzietności i to w perspektywie ekonomicznej (nie będzie miał kto w przyszłości utrzymywać ludzi starszych). Nie wspominam już o rządach innych niż prawica, ponieważ tam pod terminem „rodzina” funkcjonuje zwykła patologia: aborcja, antykoncepcja, sterylizacja, genderyzm itp. Problem występuje nie tylko na poziomie rządów, ale także na niższych poziomach społecznego zorganizowania. Wystarczy przytoczyć ciekawą inicjatywę powołania na wydziałach teologicznych , niektórych polskich uniwersytetów tzw. Nauk o rodzinie. Szybko okazało się, że nie tylko o rodzinę tu chodzi a o zapewnienie uniwersyteckich etatów dla swoich księży, np. na Uniwersytecie Opolskim.
Dopóki prawda o wspomnianych zależnościach społeczeństw i całych cywilizacji od rodziny nie przebije się do świadomości ich członków a przede wszystkim decydentów, nie można mówić o odwróceniu postępujących tendencji dekadenckich.
Krystian Wojaczek
PROF. DR HAB. KS. ADAM LUDWIK SZAFRAŃSKI – PREKURSOR NOWEGO PODEJŚCIA (19 lipca 1911 – 16 marca 2004)
Człowiek głębokiej wiary, powiązanej z krytycznym podejściem do instytucji i intensywnym, codziennym wysiłkiem budowania relacji poznania i miłości 
Boga oraz drugiego człowieka.
Myśliciel, filozof i teolog, klasyk teologii pastoralnej. Jeden z twórców polskiej teologii pastoralnej. Znawca nauki Soboru Watykańskiego II i gorliwy zwolennik jej wdrażania w życie Kościoła w Polsce.
Wymagający wykładowca i pedagog, zawsze otwarty na pomoc drugiemu. Zdecydowany zwolennik kształcenia samodzielnego myślenia i kreatywności u współpracowników i studentów.
Entuzjasta podmiotowości ludzi świeckich w Kościele i ich działania w świecie: w rodzinie, w życiu społecznym, zawodowym, politycznym i kulturalnym. Jeden z nielicznych, który pomagał ludziom świeckim w kształtowaniu ich
duchowości bez klerykalizacji.
Oczytany erudyta, prekursor synergicznego podejścia w teologii pastoralnej a szczególnie w pracy z rodzinami. Często nie rozumiany przez współczesnych, sprowadzających teologię pastoralną do manipulacji „owieczkami”.
Znany z szerokiego ujmowania przesłanki mniejszej sylogizmu pastoralnego. Zdecydowanie wykraczał poza socjologię, psychologię, pedagogikę, czy medycynę. Sięgał do biologii, fizyki i astronomii. Tak szerokie ujmowanie przesłanki mniejszej sylogizmu pastoralnego osadzał w nauce 
Soboru Watykańskiego II.
Swoją filozofią podejścia niewątpliwie położył podwaliny pod skuteczną pracę z rodzinami i szeroko rozumianą profilaktykę kryzysu małżeństwa. Jego synergiczne podejście jest jak nigdy aktualne w sytuacji gdy w gruzy sypią się ujęcia cząstkowe, spojrzenia redukcjonistyczne i chciwością napędzane różnorakie psychoterapie. (K.W.)
(Zdjęcia z archiwum senatora Cz. Ryszki)
MAŁŻEŃSTWO SKAZANE NA KRYZYS?
Przekonanie jakoby kryzys był wpisany w naturę małżeństwa i rodziny nie wytrzymuje krytyki, ponieważ istnieje wiele małżeństw i rodzin, które nie doświadczają kryzysu, mimo nie sprzyjających tym instytucjom życia społecznego, warunków zewnętrznych. Większość tych z kolei, które doświadczyły, lub doświadczają kryzysu mogłaby go uniknąć, gdyby małżonkowie wiedzieli jak to zrobić. W nurt uświadamiająco – edukacyjnej pracy z rodzinami wpisuje się FAMILIAE CIVITAS. Zmierza ono w swoich inicjatywach do pogłębienia relacji małżeńskiej i rodzinnych przez:
-
- Pogłębienie tożsamości: kobiety i mężczyzny w małżeństwie;
- Pomoc w określeniu bliskości małżonków ze sobą;
- Zrozumienie podstawowych mechanizmów funkcjonowania małżeństwa i rodziny;
- Pomoc w radzeniu sobie z uczuciami w małżeństwie;
- Naukę komunikacji interpersonalnej;
EDUKACJA ZAMIAST TERAPII
Tak jak przedstawiciele każdego zawodu muszą się stale dokształcać, żeby móc dobrze go wykonywać i utrzymać się przy życiu, tak małżonkowie i rodzice muszą stale pracować nad swoim związkiem, żeby był
on dla nich satysfakcjonujący i szczęśliwy a dla dzieci stał się normalnym środowiskiem rozwoju i wychowania. Taki jest nowoczesny sposób podejścia do małżeństwa, inaczej niż pozostawianie go samemu sobie i liczenie na mało skuteczną terapię, gdy jest już późno.
FAMILIAE CIVITAS dąży do upowszechnienia nowego podejścia, by tą drogą
ograniczyć skalę kryzysu małżeństwa, rozbitych rodzin i pozbawionych normalnego środowiska wychowania dzieci. Najczęściej wykorzystywaną metodą pracy jest metoda pracy warsztatowej umożliwiająca poznanie właściwego modelu małżeństwa i mechanizmów jego funkcjonowania oraz własne zaangażowanie w doświadczenie ich w grupie pracy. (K.W.)
NIECO O TYM KIM JESTEŚMY
FAMILIAE CIVITAS powstała z inicjatywy prof. dra hab. Krystiana Wojaczka, jako wynik wieloletnich badań naukowych nad rodziną, weryfikowanych w bezpośrednim kontakcie z małżeństwami i rodzinami, szczególnie pracą warsztatową i poradnianą, przede wszystkim w kraju, ale też za granicą.
FAMILIAE CIVITAS to przede wszystkim zespół ludzi zainteresowanych prawidłowym rozwojem małżeństwa i rodziny. Ludzi świadomych tego, że na ten rozwój składa się rozwój podmiotów tworzących małżeństwo i rodzinę, rozwój więzi małżeńskiej, która staje się fundamentem budowy rodziny i środowiskiem wychowania dzieci.
FAMILIAE CIVITAS to zespół ludzi świadomych tego, że powyższy cel można osiągnąć przez uświadomienie małżonkom lub osobom zamierzającym zawrzeć małżeństwo, konieczności permanentnego zaangażowania w zdobywanie wiedzy i sprawności umożliwiających funkcjonowanie ich małżeństwa i rodziny, czyli uruchomienia tzw. aktywności własnej małżonków.
FAMILIAE CIVITAS to zespół ludzi preferujących w swojej pracy metodę synergii, czyli wzajemnego odnoszenia wiedzy z zakresu antropologii teologicznej i opisu mechanizmów funkcjonowania małżeństwa, i rodziny, czerpanych z nauk szczegółowych oraz nauk przyrodniczych. Wiedza z zakresu antropologii teologicznej pozwala nakreślić model, czyli ideał małżeństwa, jasno wytyczający strategiczny kierunek działań małżonków. Wiedza z zakresu nauk szczegółowych ukazuje jak to zrobić w konkretnej sytuacji życia małżonków. Synergia ta jest istotna, ponieważ warunkuje uruchomienie aktywności własnej małżonków.
FAMILIAE CIVITAS to zespół ludzi kompetentnych, dobrze przygotowanych merytorycznie i metodycznie do prowadzenia pracy warsztatowej z małżeństwami i równolegle z ich dziećmi, jednej z najbardziej skutecznych metod prowadzenia, przedstawionej wyżej synergii edukacyjnej.
FAMILIAE CIVITAS to zespół ludzi prowadzących badania nad modelem osobowego obdarowania sobą małżonków i jego wpływem na rozwój tożsamości i oryginalności każdego z małżonków. Konsekwencją tego jest wzmocnienie wzajemnej atrakcyjności małżonków, konkurencyjności wobec więzi z osobami trzecimi i pogłębienie trwałości małżeństwa.
FAMILIAE CIVITAS to zespół ludzi prowadzących badania nad oscylatorem bliskości małżeńskiej. Mechanizm ten daje małżonkom możliwość oddziaływania na sektor najtrudniejszy do kierowania w życiu małżeńskim. Sektorem tym jest więź emocjonalna małżonków, ze względu na autonomię uczuć człowieka. (K.W.)